شبهه:
من ایرانی نیستم چون به جای درود میگم سلام? و بجای بدرود? خداحافظ!
پاسخ:
((خدا حافظ )) ترکیب دو کلمه خدا (فارسی) و حافظ (عربی) میباشد. پس این واژه صرفا عربی نمیباشد!
کلمات درود و بدرود همچنان در بین فارسی زبانان رواج دارد? اما عرب زبانها از کلمه ((فی امان الله)) برای خداحافظی استفاده میکنند!

شبهه:
من ایرانی نیستم چون روز کورش بزرگ 7 آبان رو نمیدونستم!
پاسخ:
روزی به نام روز کورش در هیچ تقویم بین المللی یا ایرانی وجود ندارد و ثبت نشده است!

شبهه:
من ایرانی نیستم! چون عربها یادم دادم به خوراک بگم غذا در حالی که خودشان به ادرار شتر میگن غذا !
پاسخ:
اون ((غذی)) هست? که به عربی میشه ادرار شتر? که غذا خونده میشه! مثل موسی که موسا خونده میشه !کلمه عربی  که به معنی طعام هست? آخرش همزه دارد! (الغذاء)??

شبهه:
بازم ایرانی نیستم چون عربها بمن آموختند برای شمارش انسان از ((نفر)) استفاده کنیم که واحد شمارش حیواناته!
جواب:
واژه عربی نفر به معنای گروهی از انسانهاست! که در قران کریم برای شمارش انسان و‌ جن نیز به کار رفته است? لذا موضوع تحقیر ایرانیان منتفی است!
در فرهنگ اعراب به دلیل اهمیت شتر در زندگی آنها از نفر به عنوان واحد شمارش شتر هم استفاده شده است!

شبهه:
من ایرانی نیستم چون عربها به من آموختند به جای گفتن واق واق سگ بگوییم: پارس? که نام وطنمان است!
پاسخ:
 حرف ((پ)) در عربی یافت نمیشود! پس عربها نمیتوانند به ما یاد داده باشند که به میهن خود بگوییم پارس!!!
اونها به واق واق میگن: نباح و هریر ??

شبهه:
اما بازم من ایرانی نیستم چون عربها به من آموختند: دیوث صفت زشت است? در حالی که نام یکی از سرداران ایرانی بوده که در حمله اعراب به ایران تعداد زیادی از سربازان عرب را به هلاکت رسانده است!
پاسخ:
 “پومپه دیوس” از سرکردگان پارتی در زمان ارد اول پادشاه اشکانی (و نه ساسانی) بوده است! که اصلا عمرش کفاف شرکت در جنگ با اعراب را نمی داده است? و به احتمال زیاد حتی روح اعرابی که در آن زمان به ایران حمله کردند از وجود او بی خبر بوده است! چه برسد به اینکه چنین انتقامی بخواهند بگیرند!
تکمیلی: در لغت نامه معنی دیوث میشود: بی غیرت که ریشه عبری و سریانی دارد!

شبهه:
من ایرانی نیستم چون عربها به من آموختند: بگویم شاهنامه آخرش خوش است! چون در آخر شاهنامه ایرانیان از اعراب شکست میخورند!
پاسخ:
 در گذشته وقتی نقالان از خواندن یک دوره‌ی کامل «شاهنامه» فارغ می‌شدند، در مجلس نقل «شاهنامه» جشن کوچکی برپا می‌شد و کسانی که مدت‌ها با اشتیاق? دل به داستان‌ها و حماسه‌ سازی های پهلوانان ایران‌زمین می‌سپردند، بساط شیرینی و چای را فراهم می‌کردند? و معتقد بودند که هرچند پایان کار ایرانیان در آخر «شاهنامه» خوش نیست، با این وجود، خلق این کتاب توسط فردوسی و داستان‌های زیبا و حماسی آن و دلاوری و خصایص نیکوی پهلوانان و اساطیر ایرانی برای همیشه برای ایرانیان خوشایند خواهد بود.


و اما هر وقت با مطالب سوال برانگیز و شبهه ناک روبرو شدید? اول تحقیق و پرس و جو کنید! و بدون سند حرفی را نپذیرید!